Η Κίνα υπέγραψε σήμερα σύμβαση για τη δημιουργία στο Χονγκ Κόνγκ ενός οργάνου διεθνούς μεσολάβησης, το οποίο θα είναι παρόμοιο με οργανισμούς όπως το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (CIJ, ICJ).
Η Κίνα έχει υιοθετήσει τα τελευταία χρόνια μια πιο ενεργή προσέγγιση στις διεθνείς υποθέσεις διευρύνοντας την επιρροή της σε παγκόσμιους οργανισμούς όπως τα Ηνωμένα Έθνη και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας – πολύ περισσότερο που οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πάρει την αντίθετη κατεύθυνση υπό την προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ.
Συνυπογράφηκε από 31 χώρες
Η πρωτοβουλία αυτή θεωρείται επίσης απόπειρα να ενισχυθεί η φήμη του Χονγκ Κονγκ ως προνομιούχου χώρου για τις επιχειρήσεις, παρά την επιβολή από το Πεκίνο το 2020 ενός νόμου για την ασφάλεια που κλόνισε την εμπιστοσύνη στην αμεροληψία του δικαστικού συστήματος της πόλης.
Με πρωτοβουλία του Πεκίνου, η δημιουργία του Διεθνούς Οργανισμού Μεσολάβησης (OIMed) συνυπογράφηκε από 31 άλλες χώρες «που συμμερίζονται τις ίδιες ιδέες», από τη Σερβία μέχρι το Πακιστάν, περνώντας από την Παπούα-Νέα-Γουινέα και τη Βενεζουέλα.
Θα λειτουργήσει γύρω στα τέλη του έτους ή στις αρχές του 2026. «Η γέννηση του OIMed θα συμβάλει στην υπέρβαση της νοοτροπίας του ‘χαμένου ή κερδισμένου’, στην προώθηση της φιλικής επίλυσης των διεθνών διενέξεων και στην οικοδόμηση περισσότερο αρμονικών διεθνών σχέσεων», δήλωσε ο κινέζος υπουργός Εξωτερικών Ουάνγκ Γι, ο οποίος προήδρευσε της υπογραφής της συμφωνίας.
Διαμεσολαβητικός ο ρόλος
Η κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ δήλωσε ότι ο OIMed θα είναι ο πρώτος διακυβερνητικός οργανισμός αφιερωμένος στη μεσολάβηση και, σύμφωνα με τον Ουάνγκ Γι, «θα καλύψει μια έλλειψη σ’ αυτό τον τομέα».
Ο οργανισμός θα μεσολαβεί σε διενέξεις μεταξύ δύο κρατών, μεταξύ ενός κράτους και ατόμων ενός διαφορετικού κράτους ή μεταξύ ιδιωτικών διεθνών οντοτήτων. Σύμφωνα με την κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ, θα είναι «ισότιμος» με το Διεθνές Δικαστήριο του ΟΗΕ και το Διαρκές Διαιτητικό Δικαστήριο της Χάγης.
Μία από τις γνωστότερες αποφάσεις αυτού του τελευταίου εκδόθηκε υπέρ των Φιλιππίνων και σε βάρος της Κίνας αναφορικά με εδαφικές διεκδικήσεις στη Νότια Σινική Θάλασσα, μια ετυμηγορία που το Πεκίνο επέλεξε να αγνοήσει.
