Ωστόσο, δεν έλειψαν και τα κακόβουλα σχόλια από χρήστες του Διαδικτύου, οι οποίοι ισχυρίστηκαν ότι η 51χρονη Αλεξάντρα ήταν «πολύ μεγάλη» για τον ηθοποιό, παρότι εκείνος είναι εννέα χρόνια μεγαλύτερός της.
Η Αλεξάντρα Γκραντ, από το Οχάιο, είναι εικαστική καλλιτέχνης με έδρα το Λος Άντζελες που εξετάζει τη γλώσσα και τα γραπτά κείμενα μέσω ζωγραφικής, σχεδίου, γλυπτικής, βίντεο και άλλων μέσων. Είναι και φιλάνθρωπος.
Τα έργα της έχουν εκτεθεί σε όλο τον κόσμο, αφότου αποφοίτησε από το Swarthmore College το 1994 με πτυχίο στην Ιστορία και στις εικαστικές τέχνες.
Παρά την εκπληκτική καλλιτεχνική της καριέρα, οι περισσότεροι τη γνωρίζουν λόγω της σχέσης της με τον ηθοποιό Κιάνου Ριβς. Ο ηθοποιός, πέρα από τις εμπορικές επιτυχίες του στον κινηματογράφο, έχει ασχοληθεί και με την ποίηση.
Το πρώτο τους βιβλίο γνώρισε επιτυχία, κάτι που ενέπνευσε το ποιητικό-καλλιτεχνικό δίδυμο να δημιουργήσει το δεύτερο τους έργο μαζί, με τίτλο «Shadows», το 2016, με την Γκραντ να φωτογραφίζει τον Ριβς ενώ εκείνος γύριζε την ταινία «John Wick».
Το «Shadows» αποτελείται από σκοτεινές σιλουέτες του Ριβς, τις οποίες φωτογράφισε η Γκραντ, και ποιήματα γραμμένα από τον ηθοποιό.
Η καλλιτέχνης παραδέχεται πως εδώ και δεκαετίες δεν έχει βάψει τα μαλλιά της: «Άφησα τα μαλλιά μου φυσικά από περίπου τα 20 μου. Μέχρι τότε τα είχα βάψει με κάθε χρώμα έως ότου σταμάτησα να ανέχομαι την τοξικότητα των χρωμάτων».
Όπως θυμάται η ίδια, «στα 30 μου άφησα τα μαλλιά μου να γίνουν “ξανθά”… Μου αρέσει και στηρίζω κάθε γυναίκα που επιλέγει πώς θέλει να δείχνει σε κάθε ηλικία. Όμως και αν οι γυναίκες φθείρονται από τα πρότυπα ομορφιάς, τότε ας μιλήσουμε γι’ αυτά. Αγάπη σε όλες τις γυναίκες» κατέληξε, στέλνοντας μήνυμα αποδοχής για κάθε επιλογή κάθε γυναίκας.
Ο Κιάνου Ριβς ανέκαθεν κρατούσε την προσωπική του ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τις φήμες και τα δημοσιεύματα να τον συνδέουν με διάσημες ηθοποιούς.
Ο σταρ του κινηματογράφου είχε παλαιότερα σχέσεις με την Αμάντα ντε Κατενέ και την Κλερ Φορλάνι.
Υπάρχει επίσης η μακροχρόνια φήμη ότι διατηρούσε κρυφή σχέση με τη συμπρωταγωνίστριά του στην ταινία Speed, Σάντρα Μπούλοκ, τη δεκαετία του ’90, αν και οι δύο επέμειναν πως δεν είχαν ποτέ σχέση.
Τη δεκαετία του ’80 ο Κιάνου είχε σχέση για τρία χρόνια με την ηθοποιό Τζιλ Σόελεν, την οποία γνώρισε στα γυρίσματα της ταινίας Babes in Toyland το 1986.
Ο Κιάνου είχε επίσης εμφανιστεί δημοσίως με τη σκηνοθέτρια Σοφία Κόπολα στις αρχές της δεκαετίας του ’90, μετά τη γνωριμία τους στα γυρίσματα του Dracula του Μπραμ Στόκερ, που σκηνοθέτησε ο πατέρας της, Φράνσις Φορντ Κόπολα.
Η μία τραγωδία δίνει τη θέση της στην άλλη
Η πιο σημαντική σχέση του Ριβς ήταν με την ηθοποιό Τζένιφερ Σάιμ. Άρχισαν να βγαίνουν το 1998, και το 1999 η Σάιμ έμεινε έγκυος στην κόρη τους, Άβα.
Η Άβα γεννήθηκε νεκρή στον όγδοο μήνα της κύησης. Το 2001 η Σάιμ σκοτώθηκε ακαριαία σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στο Λος Άντζελες, όταν το Jeep Grand Cherokee που οδηγούσε έπεσε πάνω σε σταθμευμένα αυτοκίνητα. Η νέα τραγωδία τον διέλυσε απότομα.
Η Τζένιφερ φεύγοντας ένα βράδυ από τη δισκογραφική εταιρεία όπου εργαζόταν, χάνει τον έλεγχο του τζιπ της, το οποίο αναποδογυρίζει δεκάδες φορές, πέφτει πάνω σε άλλα αυτοκίνητα και εκείνη εκτοξεύεται από το όχημα. Η Σάιμ πέθανε ακαριαία.
Μέσα στο αμάξι της βρέθηκαν αντικαταθλιπτικά χάπια, τα οποία έπαιρνε προσπαθώντας να ξεπεράσει την κατάθλιψη μετά το θάνατο της κόρης της και λευκή σκόνη.
Σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Parade» ο Ριβς είχε πει για το τραγικό γεγονός:
«Ο πόνος αλλάζει μορφές, αλλά δεν τελειώνει ποτέ. Οι άνθρωποι έχουν μια εσφαλμένη αντίληψη ότι μπορείς να το αντιμετωπίσεις και να πεις “έφυγε και είμαι καλά”. Αλλά κάνουν λάθος. Όταν οι άνθρωποι που αγαπάς φεύγουν, μένεις μόνος. Μου λείπει να είμαι μέρος της ζωής τους και αυτοί της δικής μου. Σκέφτομαι πώς θα ήταν το παρόν αν ήταν εδώ, τι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει μαζί. Μου λείπουν οι στιγμές που είχαμε περάσει. Γαμώτο, δεν είναι δίκαιο, είναι παράλογο.
Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να πιστέψεις ότι η θλίψη θα μεταμορφωθεί και αντί για πόνο και σύγχυση θα είστε μαζί ξανά στη μνήμη σου. Ότι θα υπάρξει παρηγοριά, όχι μόνο απώλεια».
