«Εγώ στη δυσκολία σιωπώ για να μιλήσω πάλι με τον Θεό μέσα μου» ανέφερε η Μαρία Αλιφέρη.
Στην εφημερίδα On Time και τη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου παραχώρησε συνέντευξη η Μαρία Αλιφέρη και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στις πισώπλατες μαχαιριές που έχει δεχθεί.
Έχεις δεχτεί πισώπλατες μαχαιριές;
Πάρα πολλές, αλλά είναι αυτά τα ανθρώπινα που ο καθένας πρέπει να παλέψει με τον εαυτό του. Εγώ λέω ότι όλοι έχουμε μέσα μας όλα τα πρόσωπα. Το λέω και στους μαθητές μου, που είναι τα παιδιά μου: “Είμαστε εν δυνάμει και άγιοι και δολοφόνοι. Εμείς θα διαλέξουμε ποιον δρόμο θα πάρουμε”.
Το έχουμε διαβάσει και στη μυθολογία μας, όταν ο Ηρακλής βρίσκεται στο σταυροδρόμι της Αρετής και της Κακίας. Εκείνος διάλεξε. Είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε. Αλλά είναι δύσκολο. Η ελευθερία είναι βαρύ πράγμα. Συνήθως πάμε στο εύκολο, γι’ αυτό λέω ότι θέλουμε όλοι διαρκή δουλειά με τον εαυτό μας. Έχουμε παραδείγματα, έχουμε μύθους, ιστορία, παράδοση, Ορθοδοξία. Αν ακούσουμε, αν δούμε τι σημαίνουν όλα αυτά για εμάς, πέρα από τους τύπους, θα το ανέβουμε το βουνό.
Μέσα σε αυτόν το σκληρό και ανταγωνιστικό χώρο πως κατάφερες να λένε όλοι ότι η Μαρία Αλιφέρη είναι όχι μόνο καλή ηθοποιός αλλά και καλό παιδί; Αυτό το «καλό παιδί» πόσο το έχεις πληρώσει;
Πρώτα απ’ όλα, δεν ένιωσα ποτέ μου ούτε νιώθω ανταγωνισμό. Όχι πως δεν γεννιούνται συναισθήματα, το θέμα όμως είναι τι τα κάνω και πως τα διαχειρίζομαι. Σε κάθε δυσκολία, σε κάθε αδικία, σε κάθε πισώπλατη μαχαιριά, αντί να ουρλιάξω και να ζητήσω το δίκιο μου, εγώ σιώπησα. Εγώ στη δυσκολία σιωπώ για να μιλήσω πάλι με τον Θεό μέσα μου.
Κι αυτός μου λέει: “Συνέχισε, έτσι, δεν έχει νόημα να ανταποδώσεις. Έχε ταπείνωση”. Εμείς πάντα επιλέγουμε ποιον δρόμο θα ακολουθήσουμε, της εκδίκησης, της ανταπόδοσης, της γκρίνιας ή της πίστης, της χαράς και της αισιοδοξίας. Αυτό είναι όλο. Ελεύθεροι είμαστε όλοι να διαλέξουμε.
Είμαστε ελεύθεροι αλλά δεν είμαστε ταπεινοί. Αυτό είναι όλο. Λίγη δύναμη να πάρουμε, χάνουμε… τα αυγά και τα πασχάλια, γινόμαστε θεοί και πιστεύουμε ότι εμείς μπορούμε να εξουσιάσουμε είτε έναν άλλον άνθρωπο, τον σύντροφο μας μέχρι κι έναν κόσμο ολόκληρο. Που είναι η ταπείνωση;
Η ταπείνωση δεν είναι δουλοπρέπεια, όπως το παραφράζουν πολλοί. Στην ταπείνωση πρέπει να γνωρίζεις ότι είσαι ένα χαλικάκι σε ένα απέραντο σύμπαν. Κι όλο κι όλο αυτό που έχεις να κάνεις είναι να βάλεις ένα όμορφο χρώμα στο σπίτι σου, στον κόσμο, στην ανθρωπότητα, όπου μπορεί ο καθένας.
