«Αντιλήφθηκα ότι εγκλωβίστηκα στο ελληνικό όνειρο και ότι δεν θα χάσω την ελληνικότητα μου αν ανοίξω τους ορίζοντες μου πηγαίνοντας σε μια άλλη χώρα» ανέφερε Ελίζα Σκολίδη.
Για το δίπολο που ανακάλυψε μέσα από την ψυχοθεραπεία αλλά και την απόφαση να μην πειράξει καθόλου την ελληνικότητα της μίλησε, ανάμεσα σε άλλα, η Ελίζα Σκολίδη στη νέα συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης που παραχώρησε στο περιοδικό Vita και τη δημοσιογράφο Μικαέλα Θεοφίλου.
«Ξέρω ότι σίγουρα θέλω να σκηνοθετήσω και να γίνω τραγουδίστρια σε κουτούκι» παραδέχθηκε, αρχικά, η Ελίζα Σκολίδη.
Το πρώτο το καταλαβαίνω. Το δεύτερο πως προέκυψε;
Το ανακάλυψα στην ψυχοθεραπεία μου την πρώτη εβδομάδα. Έχω ένα τεράστιο δίπολο μέσα μου: ενός πνεύματος που κοιτάζει προς την Ευρώπη και μιας παλιάς λαϊκότητας και ελληνικότητας που δεν θέλω να μου τις πειράζει κανείς.
Πηγάζουν από τη γιαγιά και τον παππού μου. Όταν πηγαίνω στο σπίτι τους, θα φτιάξουμε τον ελληνικό καφέ, θα φάμε γλυκό του κουταλιού, θα τραγουδήσουμε την “παλιά Αθήνα” και θα πάμε με τον 97χρονο παππού μου να κόψουμε τα κολοκύθια στον κήπο.
Και έχω δυο γονείς που είναι από τη Χαλκίδα και το Άργος και έζησαν για δεκατρία χρόνια στο Παρίσι. Εγώ ήμουν μεταξύ Παρισιού και Αθήνας επειδή έκανα τις επεμβάσεις στην καρδιά. Όμως αισθάνομαι ότι έχω θωρακιστεί τόσο με αυτή την ελληνικότητα που μπορεί η Ελλάδα να με πληγώνει όπου κι αν πάω, αλλά εγώ εδώ θα μείνω.
Αντιλήφθηκα ωστόσο ότι εγκλωβίστηκα στο ελληνικό όνειρο και ότι δεν θα χάσω την ελληνικότητα μου αν ανοίξω τους ορίζοντες μου πηγαίνοντας σε μια άλλη χώρα.
Ευτυχώς, όποιο δρόμο κι αν πάρω, βρίσκω έναν εποικοδομητικό τρόπο να τον διανύσω. Όλα στη ζωή μας είναι μαθήματα. Τελικά πιστεύω ότι έχω πολλούς εαυτούς που δεν έχω εξερευνήσει ακόμη και αυτό θα συμβαίνει μέχρι τα 100 μου. Ένας από αυτούς είναι και η ρεμπέτισσα στο κουτούκι. Έχω πολλή περιέργεια για τη ζωή γενικά.
