Αστρονόμοι εντόπισαν έναν πρωτοφανή εξωπλανήτη που καταρρέει ταχύτητα έξω από το ηλιακό μας σύστημα και αφήνει πίσω του μια τεράστια ουρά από συντρίμμια που μοιάζει με κομήτη.
Ο πλανήτης, που έχει το μέγεθος του Ερμή και ονομάστηκε BD+05 4868 Ab, απέχει 140 έτη φωτός από τη Γη και βρίσκεται στον αστερισμό του Πήγασου, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό The Astrophysical Journal Letters.
Ο Independent αναφέρει ότι ο BD+05 4868 Ab είναι τόσο κοντά στο άστρο του, που «βράζει» όντας καλυμμένος με μάγμα, σύμφωνα με ερευνητές του Τεχνολογικού Ινστιτούτου Μασαχουσέτης (MIT).
Καθώς εξέταζαν ένα τμήμα του διαστήματος χρησιμοποιώντας δορυφόρο της NASA που παρατηρεί εξωπλανήτες, οι επιστήμονες εντόπισαν μια περίεργη περιοδική πτώση στο φως των άστρων που τους γνωστοποίησε την παρουσία ενός βραχώδους πλανήτη με μια μακριά ουρά από συντρίμμια που μοιάζει με ουρά κομήτη.
«Το μήκος της ουράς είναι τεράστιο, φτάνοντας τα 9 εκατομμύρια χιλιόμετρα, ή περίπου το μισό της συνολικής τροχιάς του πλανήτη», δήλωσε ο Marc Hon του MIT, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης.
Εξετάζοντας περαιτέρω τον πλανήτη, ανακάλυψαν ότι αποσυντίθεται με δραματικό ρυθμό, αποβάλλοντας ποσότητα συντριμμιών ισοδύναμη με το Όρος Έβερεστ σε κάθε περιστροφή γύρω από το άστρο του, δηλαδή περίπου κάθε 30 ώρες. Δεδομένης της μάζας του, υποψιάζονται ότι μπορεί να αποσυντεθεί εντελώς σε περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια.
Πώς ανακαλύφθηκε η ουρά του
Συνήθως, οι αστρονόμοι εντοπίζουν πλανήτες που περιστρέφονται γύρω από αστέρια αναζητώντας μια σύντομη πτώση στην καμπύλη φωτός που επαναλαμβάνεται τακτικά. Ωστόσο, ενώ παρατηρούσαν το αστέρι γύρω από το οποίο περιστρέφεται ο BD+05 4868 A, διαπίστωσαν ότι η πτώση της φωτεινότητάς του χρειάστηκε πολύ περισσότερο χρόνο για να επανέλθει στο φυσιολογικό. Αυτό σημαίνει ότι μια πολύ μακρά δομή εξακολουθούσε να εμποδίζει το φως του αστεριού.
Οι ερευνητές βρήκαν ακόμη πιο ενδιαφέρον το γεγονός ότι το βάθος της πτώσης του φωτός άλλαζε με κάθε τροχιά, πράγμα που σημαίνει ότι το αντικείμενο που περνούσε μπροστά από το άστρο δεν είχε πάντα το ίδιο μέγεθος ή σχήμα.
«Κάτι τέτοιο συνηθίζεται όταν πρόκειται για κομήτη με μακριά ουρά. Όμως ήταν απίθανο αυτή η ουρά να περιέχει πτητικά αέρια και πάγο, όπως θα περίμενε κανείς από έναν πραγματικό κομήτη, καθώς αυτά δεν θα επιβίωναν για πολύ σε τέτοια απόσταση από το αστέρι», εξήγησε ο Δρ. Hon.
Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτό που έβλεπαν ήταν στην πραγματικότητα ορυκτά που εξατμίζονταν από την επιφάνεια ενός πλανήτη και παρέμεναν αρκετά ώστε να σχηματίσουν μια χαρακτηριστική ουρά.
Τρεις ακόμη πλανήτες με ουρές
Αν και έχουν παρατηρηθεί στο παρελθόν πλανήτες με ουρές που μοιάζουν με κομήτες, οι παρατηρήσεις αυτές έγιναν τουλάχιστον πριν από μια δεκαετία.
Συγκριμένα, άλλοι τρεις πλανήτες που διαλύονται έχουν εντοπιστεί έξω από το ηλιακό μας σύστημα και ο BD+05 4868 Ab έχει την μακρύτερη ουρά που έχει παρατηρηθεί μέχρι σήμερα, σύμφωνα με τους ερευνητές.
«Αυτό σημαίνει ότι η εξάτμισή του είναι η πιο καταστροφική και ότι θα εξαφανιστεί πολύ πιο γρήγορα από τους άλλους πλανήτες», σημειώνουν.
