Με τη χρήση μιας μεθόδου που ονομάζεται ηχοποίηση, η NASA κατάφερε να μετατρέψει σε μουσική τα δεδομένα από διαστημικά τηλεσκόπια, «ηχογραφώντας» τη… μελωδία από τρεις μαύρες τρύπες.
Με τη βοήθεια του Αστεροσκοπείου Ακτίνων Χ Chandra, του Διαστημικού Τηλεσκοπίου James Webb και του Imaging X-ray Polarimetry Explorer (IXPE), η NASA δημιούργησε τρεις διαφορετικές ηχητικές αναπαραστάσεις που απεικονίζουν τρία διακριτά στάδια στη ζωή μιας μαύρης τρύπας. Ας τις ακούσουμε:
WR124
H πρώτη σύνθεση που δημιούργησε η NASA αντιπροσωπεύει την γέννηση μιας μαύρης τρύπας. Το WR124 είναι ένας αστέρας Wolf-Rayet, ένα γιγαντιαίο αστέρι με σύντομη διάρκεια ζωής, που βρίσκεται περίπου 28.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Η υπέρυθρη κάμερα του τηλεσκοπίου James Webb κατέγραψε τις θεαματικές δομές που σχηματίζονταν καθώς το WR124 εκτόξευε στρώματα αερίων. Τα στρώματα αυτά αντιπροσωπεύονται από ήχους φλάουτου, ενώ τα αστέρια στο βάθος ακούγονται σαν καμπάνες. Στο κέντρο του WR124, υπάρχει ο καυτός πυρήνας του άστρου που μπορεί να εκραγεί σε σουπερνόβα και στη συνέχεια να καταρρεύσει, σχηματίζοντας μια μαύρη τρύπα. Τα σήματα ακτίνων Χ από το Chandra μετατρέπονται σε ήχους άρπας, ενώ ως έγχορδα ακούμε τα δεδομένα από τηλεσκόπια Herschel, Spitzer και WISE.
SS 433
Η δεύτερη σύνθεση είναι ένα ντουέτο, από το διπλό αστρικό σύστημα SS 433, το οποίο βρίσκεται περίπου 18.000 έτη φωτός μακριά. Το SS 433 αποτελείται από δύο μέλη: ένα αστέρι παρόμοιο με τον Ήλιο μας που περιστρέφεται γύρω από έναν σημαντικά βαρύτερο σύντροφο, πιθανώς μια μαύρη τρύπα ή έναν αστέρα νετρονίων, δημιουργώντας ένα είδος κοσμικού βαλς. Καθώς τα δύο σώματα αλληλεπιδρούν, δημιουργούνται μεταβολές σε ακτίνες Χ, οι οποίες καταγράφονται από τηλεσκόπια στη Γη. Σε αυτή την περίπτωση, η μουσική «κινείται» από δεξιά προς τα αριστερά. Τα φωτεινά σημεία στην κορυφή αποδίδονται με υψηλότερες νότες, ενώ τα ραδιοκύματα, το υπέρυθρο και οι ακτίνες Χ αντιστοιχούν σε χαμηλές, μεσαίες και υψηλές συχνότητες αντίστοιχα. Οι αστέρες του φόντου ακούγονται σαν σταγόνες νερού, δημιουργώντας ένα πολυεπίπεδο ηχοτοπίο.
Κένταυρος Α
H τρίτη σύνθεση αποδίδεται στον μακρινό γαλαξία που ονομάζεται Centaurus A, περίπου 12 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Στο κέντρο του βρίσκεται μια τεράστια μαύρη τρύπα, που εκπέμπει έναν ισχυρό πίδακα σε ολόκληρο τον γαλαξία. Τα δεδομένα ακτίνων Χ από το Chandra αποδίδονται με καμπανάκια ανέμου, ενώ τα δεδομένα πόλωσης από το IXPE μετατρέπονται σε συνεχόμενο ήχο που μοιάζει με άνεμο. Τα δεδομένα ορατού φωτός του τηλεσκοπίου MPG για τα άστρα του γαλαξία ακούγονται σαν έγχορδα που παίζονται με δακτυλισμούς.
