Η εμβληματική γειτονιά της Πλάκας και άλλα τοπόσημα της μεσοπολεμικής Αθήνας αναβιώνουν στη μεγάλη οθόνη του Cine Paris.
Ο ιστορικός θερινός κινηματογράφος, παρουσιάζει σε τρεις μοναδικές προβολές την πρώτη ελληνική ομιλούσα ταινία Οι Απάχηδες των Αθηνών. Η ταινία παραγωγής του 1930, ανήκει στην πρώιμη περίοδο του ελληνικού κινηματογράφου, και κυκλοφορεί για πρώτη φορά σε αποκατεστημένη 4Κ ψηφιακή κόπια από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος.
Η υπόθεσή της εκτυλίσσεται στους δρόμους της Πλάκας, ανάμεσα σε αυλές, σκαλιά και λαϊκές γειτονιές της παλιάς Αθήνας – στο σημείο που βρίσκεται εδώ και έναν αιώνα και το Cine Paris.
Για πολλά χρόνια το θρυλικό φιλμ θεωρούνταν χαμένο. Μία κόπια του βρέθηκε μόλις το 2016 στην Ταινιοθήκη της Γαλλίας και με την υποστήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, η Ταινιοθήκη της Ελλάδας ανέλαβε το απαιτητικό έργο της αποκατάστασης, το οποίο και θα παρουσιαστεί στο Cine Paris στις 25, 27 και 28 Μαΐου 2025.
Οι Απάχηδες των Αθηνών (1930) είναι η πρώτη “άδουσα και ηχητική” ελληνική ταινία, σκηνοθετημένη από τον Δημήτρη Γαζιάδη, που καταγράφει με μοναδικό τρόπο την ατμόσφαιρα της Αθήνας του Μεσοπολέμου. Το σενάριο βασίζεται στην ομώνυμη οπερέτα του Νίκου Χατζιδάκι και του Νίκου Χατζηαποστόλου (1921).
Η ιστορία επικεντρώνεται σε μια ομάδα φτωχών νέων που ζουν σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας στην Πλάκα, τους λεγόμενους «απάχηδες», και ακολουθεί τη ρομαντική περιπέτεια του Τάκη και της Ρίτας, οι οποίοι ανήκουν σε διαφορετικά κοινωνικά στρώματα. Οι Απάχηδες των Αθηνών αναδεικνύουν το κοινωνικό χάσμα και επισημαίνουν με τρυφερότητα και χιούμορ τις κοινωνικές αντιθέσεις της εποχής.
Η ταινία αποτελεί μέχρι και σήμερα ορόσημο στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, όχι μόνο για την τεχνική καινοτομία του ήχου αλλά και για τη γνήσια αποτύπωση της αθηναϊκής καθημερινότητας, καθιστώντας την πολύτιμο πολιτιστικό τεκμήριο της μεσοπολεμικής Ελλάδας.
95 χρόνια μετά οι «Απάχηδες» επιστρέφουν στην Πλάκα, όχι πια ως περιθωριακές φιγούρες του Μεσοπολέμου, αλλά ως σύμβολα ενός αστικού ρομαντισμού, μιας εποχής που χάθηκε αλλά παραμένει ζωντανή μέσα από την τέχνη.
