«Έφυγα από τα χέρια της μητέρας μου και έπεσα στο κενό. Κατάπια τη γλώσσα μου και έσπασα τη μύτη μου, είχα εσωτερική αιμορραγία», λέει ο Βασίλης Ζούλιας.
Ο Βασίλης Ζούλιας ήταν καλεσμένος στο πλατό της εκπομπής «Καλύτερα Αργά», σε μια εφ όλης της ύλης συνέντευξη με την Αθηναϊδα Νέγκα. Ο γνωστός σχεδιαστής μίλησε, μεταξύ άλλων, για τη σύλληψή του και την απόπειρα αυτοκτονίας στο μακρινό 1988.
«Τότε ο νόμος περί ναρκωτικών ήταν ίδιος για τους χρήστες και τους εμπόρους, δεν υπήρχε διαχωρισμός. Μου έβαλαν τις χειροπέδες για να οδηγηθώ στον Κορυδαλλό και ο αστυνομικός με λυπήθηκε, “άντε να χαιρετήσει τη μαμά του” και μου έβγαλε τις χειροπέδες για να χαιρετήσω τη μητέρα μου. Και όπως ήταν το αίθριο κι εγώ χωρίς χειροπέδες, επειδή είχα πει μπαίνοντας ότι “θα φύγω από εκεί αν συμβεί κάτι με σκοπό να πεθάνω”, δεν ήθελα ούτε να γυρίσω πίσω σε αυτό που ζούσα, ούτε να μπω στη φυλακή. Η διέξοδος ήταν ο θάνατος.
Έφυγα από τα χέρια της μητέρας μου και έπεσα στο κενό. Κατάπια τη γλώσσα μου και έσπασα τη μύτη μου, είχα εσωτερική αιμορραγία. Βρέθηκε ένας γιατρός εκεί, που κατάφερε και έβαλε το χέρι του στο στόμα μου, τράβηξε τη γλώσσα μου και μου έσωσε τη ζωή. Αν περνούσαν 3 λεπτά, θα είχα πεθάνει. Όταν άνοιξα τα μάτια μου, το πρώτο που αναρωτήθηκα είναι γιατί ζω ακόμη. Είχα κάνει και άλλες απόπειρες», είπε αρχικά ο Βασίλης Ζούλιας.
Ο Βασίλης Ζούλιας πρόσθεσε στη συνέχεια: «Οι ανακριτές ήρθαν στον Ευαγγελισμό, όπου κρατούμουν, και μου ζήτησαν συγγνώμη. Ο εθισμός είναι μια σοβαρή ασθένεια και αντιμετωπίζεται με θεραπεία. Πιστεύω πως μια ανώτερη δύναμη με προστάτευσε, με βοήθησε να ζήσω, είχε άλλο πλάνο για τη ζωή μου. Πολύ συχνά εύχομαι να συγχωρεθεί η αχαριστία μου προς τη ζωή. Θέλω να μιλάω για όσα πέρασα με τις ουσίες, να μεταφέρω ένα μήνυμα σε όποιον πιστεύει πως δεν μπορεί να τα καταφέρει».
