Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν μια νέα υπερ-Γη που έχει την πυκνότητα του μόλυβδου και φυσικά δεν είναι κατοικήσιμη. Αυτός ο βραχώδης κόσμος μπορεί να είναι ο πυρήνας που απέμεινε από έναν αέριο γίγαντα ο οποίος πλησίασε πολύ κοντά στον ήλιο του.
Με πυκνότητα περίπου 11 γραμμάρια ανά κυβικό εκατοστό, όσο και του μολύβδου, διπλάσια από τα 5,5 γραμμάρια ανά κυβικό εκατοστό που είναι η πυκνότητα της Γης, ο K2-360 b είναι ο πιο συμπαγής γνωστός πλανήτης στην κατηγορία του, τις υπερ-Γαίες εξαιρετικά μικρής περιόδου (USP). Μπορεί να είναι μια πολύ συγκεκριμένη κατηγορία, αλλά ακόμα και έτσι, ο K2-360 b εξακολουθεί να συγκαταλέγεται μεταξύ των πιο συμπαγών από όλους τους γνωστούς εξωπλανήτες.
Η περίοδος ενός πλανήτη είναι αυτό που συνήθως αποκαλούμε το έτος του: πόσο χρόνο χρειάζεται για να κάνει μια περιστροφή γύρω από το άστρο που τον φιλοξενεί. Ο K2-360 b μπαίνει στην κατηγορία USP επειδή το έτος του είναι μικρότερο από μια γήινη ημέρα, μόλις 21 ώρες.
Γιατί είναι τόσο συμπαγής
Το γεγονός ότι βρίσκεται τόσο κοντά στο αστέρι του, όχι μόνο βοήθησε τους αστρονόμους να τον εντοπίσουν, αλλά παρέχει επίσης κάποιες ενδείξεις για το πώς έγινε τόσο συμπαγής εξ αρχής, αναφέρει το ScienceAlert.
Ο K2-360 b ανακαλύφθηκε το 2016, όταν η αποστολή K2 της NASA εντόπισε τη σκιά του να περνά μπροστά από το άστρο του. Οι επακόλουθες παρατηρήσεις επέτρεψαν πλέον στους αστρονόμους να μετρήσουν τη μάζα και την ακτίνα του, τις οποίες θα μπορούσαν στη συνέχεια να χρησιμοποιήσουν για να υπολογίσουν την πυκνότητά του.
Για να καταλάβουν τι κάνει τον K2-360 b τόσο συμπαγή, η ομάδα δημιούργησε ένα μοντέλο του εσωτερικού του, με βάση τις παρατηρήσεις τόσο του πλανήτη όσο και του άστρου-ξενιστή του. Το μοντέλο έδειξε ότι ο πλανήτης έχει πιθανότατα έναν μεγάλο πυρήνα σιδήρου που αντιπροσωπεύει περίπου το 48% της μάζας του.
Πώς δημιουργήθηκε ο K2-360 b
Πώς σχηματίζεται λοιπόν ένας τέτοιος πλανήτης; Στη σχετική μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Scientific Reports, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι πιθανότατα πρόκειται για τον νεκρό πυρήνα ενός κόσμου που κάποτε ήταν πολύ μεγαλύτερος και βρισκόταν πιο μακριά από το άστρο. Με την πάροδο του χρόνου κινήθηκε προς τα μέσα, όπου η έντονη ακτινοβολία τον απογύμνωσε από τα αέρια της ατμόσφαιρας του, αφήνοντας ένα συμπαγές κομμάτι βράχου που πιθανότατα καλύπτεται από ωκεανούς λάβας.
Ενδείξεις για αυτό το σενάριο βρέθηκαν στην ταλάντωση του άστρου-ξενιστή. Αποδεικνύεται ότι ο K2-360 b δεν είναι ο μόνος στο σύστημα – πιο μακριά βρίσκεται ένας πολύ μεγαλύτερος πλανήτης, ο K2-360 c, με μέγεθος και πυκνότητα πιθανώς παρόμοια με εκείνη του Ποσειδώνα.
Στο πάνω μέρος της εικόνας, με γαλάζιο χρώμα, διακρίνεται ο πλανήτης K2-360 c που θεωρείται ότι έσπρωξε τον K2-360 b (με κόκκινο) πιο κοντά στο άστρο-ξενιστή
Astrobiology Center
«Τα δυναμικά μας μοντέλα δείχνουν ότι ο K2-360 c θα μπορούσε να έχει ωθήσει τον εσωτερικό πλανήτη στην τρέχουσα στενή τροχιά του», λέει ο αστροφυσικός Alessandro Trani του Ινστιτούτου Niels Bohr. «Αυτό συμβαίνει με βαρυτικές αλληλεπιδράσεις που αρχικά κάνουν την τροχιά του εσωτερικού πλανήτη πολύ ελλειπτική, πριν οι παλιρροϊκές δυνάμεις την κάνουν ξανά κυκλική, πολύ κοντά στο άστρο».
Η μελέτη είναι απλώς μια ακόμη απόδειξη ότι το σύμπαν είναι γεμάτο με παράξενους πλανήτες που μόνο οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας θα μπορούσαν να ονειρευτούν.
