Ο αφορισμό της αλλά και η συνάντηση της μητέρας της με τον άνθρωπο που τη βασάνισε στη Χούντα ήταν κάποια απ’ τα πράγματα που συζήτησε η Δώρα Χρυσικού με την Αθηναΐδα Νέγκα, όταν η ηθοποιός βρέθηκε καλεσμένη στο «Καλύτερα Αργά», στο Action 24 το βράδυ της Τετάρτης (05.02.2025).
Η Δώρα Χρυσικού ήταν 14 όταν συμμετείχε στην ταινία το «Μετέωρο βήμα του πελαργού» του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης, Αυγουστίνος Καντιώτης αποφάσισε να την αφορίσει αλλά δεν ήταν αυτό που τη σόκαρε.
«Δεν μπορείς να είσαι μέλος της θρησκευτικής κοινότητας και να τελέσεις μυστήρια. Έχω μπει σε εκκλησία την Ανάσταση. Επειδή δεν είμαστε θρήσκοι άνθρωποι στην οικογένειά μου, είμαστε αθεϊστές κι αγνωστικιστές. Οι γονείς μου ήταν παντελώς άθεοι.
Εγώ σέβομαι την πίστη των ανθρώπων, αλλά είμαι ένας πολύ τετράγωνος άνθρωπος για να εμπιστευτώ κάτι που δεν μπορώ να κατανοήσω με τη λογική μου και δεν βλέπω» είπε αρχικά η γνωστή ηθοποιός.
Και συνέχισε εξηγώντας τι ήταν αυτό που την τάραξε: «Δεν με πίκρανε για αυτό ο αφορισμός, με σόκαρε με το εκπεφρασμένο και με τον τρόπο που έγινε. Εκεί ήρθα σε επαφή με τη βία φανατισμένων ανθρώπων. Κατάλαβα τι είναι να εκφράζεις την αντίθεσή σου με κάτι που θεωρείς ότι σε πλήττει ή που δεν είναι αυτό που πρεσβεύεις με τέτοιο βάναυσο κι επιθετικό τρόπο.
Ήμουν ένα παιδί 14 και με έσερναν μέσα στα χιόνια με 26 βαθμούς υπό το μηδέν κάποιοι αφιονισμένοι άνθρωποι επειδή συμμετείχα σε μία ταινία, αυτό δεν είναι κανονικό. Φοβερές επιθέσεις».
Ο βασανιστής και η μητέρα της
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, η Δώρα Χρυσικού μίλησε για τη μητέρα της και το πως αντέδρασε όταν στο φαρμακείο της μπήκε ο άνθρωπος που την είχε βασανίσει κατά τη διάρκεια της κράτησής της. Τον αναγνώρισε, όπως κι εκείνη. Αλλά τον εξυπηρέτησε κανονικά…
Την περίοδο της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο, η μητέρα της ηθοποιού ήταν φοιτήτρια στο 3ο έτος της Φαρμακευτικής. Τη 17η Νοεμβρίου 1973 βρισκόταν στο ιατρείο της Σχολής της, προσφέροντας βοήθεια σε όσους είχαν ανάγκη.
«Η μητέρα μου είναι ένας πολύ στωικός άνθρωπος και καθόλου επικριτικός και πάντα λέει ότι τα όρια της ανθρώπινης αντοχής είναι κάτι πολύ σεβαστό… Ακόμα και σήμερα 50 χρόνια μετά δεν μπορεί να αναπαράξει τον βασανισμό, είναι ένα πολύ επώδυνο κομμάτι. Ό,τι ξέρω είναι όποτε επιλέξει η ίδια να μιλήσει…
Πολλά από αυτά ήταν παιδιά και η μαμά μου δεν ήταν πολιτικοποιημένη ή να ανήκει σε κόμμα. Προφανώς προερχόταν από ένα δημοκρατικό σπίτι, αλλά δεν ήταν προσκολλημένη σε κάποια πολιτική-κομματική ιδεολογία. Ο πατέρας μου ήταν πολιτικοποιημένος (…)
Κάποια στιγμή ο ένας από τους βασανιστές της βρέθηκε στο φαρμακείο της. Η μαμά μου τον αναγνώρισε, δεν το ξεχνάς αυτό ποτέ.
Η έννοια της συγχώρεσης είναι πολύ σχετική κι έχει να κάνει με εσένα. Δεν ξεχνάς, όμως, αποφασίζεις κάποια στιγμή για να μη φέρεις αυτό το βάρος της τοξικότητας… Τον εξυπηρέτησε και την αναγνώρισε κι ο ίδιος» συμπλήρωσε η Δώρα Χρυσικού.
