Η μακροχρόνια κατανάλωση γιαουρτιού συνδέεται με μειωμένη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου, όπως διαπιστώνει μελέτη με επικεφαλής ερευνητές του Mass General Brigham που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Gut Microbes».
Για τη διεξαγωγή της μελέτης οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από δύο αμερικανικές προοπτικές μελέτες κοόρτης, που παρακολούθησαν περισσότερες από 100.000 γυναίκες νοσηλεύτριες και 51.000 άνδρες επαγγελματίες υγείας, αντίστοιχα.
Οι συμμετέχοντες παρακολουθούνταν για χρόνια απαντώντας σε επαναλαμβανόμενα ερωτηματολόγια σχετικά με παράγοντες του τρόπου ζωής και ασθένειες. Επίσης, οι ερευνητές αξιολόγησαν δείγματα ιστών για τους συμμετέχοντες με επιβεβαιωμένες περιπτώσεις καρκίνου του παχέος εντέρου.
Οι ερευνητές εντόπισαν 3.079 περιπτώσεις καρκίνου του παχέος εντέρου, ενώ σε 1.121 περιπτώσεις υπήρχαν πληροφορίες σχετικά με την περιεκτικότητα στο βακτήριο Bifidobacterium.
Το 31% των περιπτώσεων αυτών ήταν θετικές στο βακτήριο αυτό και το 69% αρνητικές. Σημειώνεται ότι το Bifidobacterium είναι μεταξύ των σημαντικών προβιοτικών βακτηριακών στελεχών στο γιαούρτι και η κλινική σημασία της αφθονίας του στον ιστό του καρκίνου του παχέος εντέρου δεν έχει χαρακτηριστεί πλήρως. Όπως σημειώνεται στη μελέτη, θα μπορούσε να αντικατοπτρίζει την εξασθενημένη λειτουργία του εντέρου.
Οι επιστήμονες δεν παρατήρησαν σημαντική συσχέτιση μεταξύ της μακροχρόνιας κατανάλωσης γιαουρτιού και της συνολικής επίπτωσης στον καρκίνο του παχέος εντέρου, αλλά είδαν μια συσχέτιση σε όγκους θετικούς στο Bifidobacterium με 20% χαμηλότερο ποσοστό εμφάνισης για τους συμμετέχοντες που κατανάλωναν δύο ή περισσότερες μερίδες γιαούρτι την εβδομάδα.
Αυτό το μικρότερο ποσοστό οφείλεται στη χαμηλότερη επίπτωση του θετικού στο Bifidobacterium εγγύς καρκίνου του παχέος εντέρου, ενός τύπου καρκίνου του παχέος εντέρου που εμφανίζεται στη δεξιά πλευρά.
Οι ερευνητές υποθέτουν ότι η μακροχρόνια πρόσληψη γιαουρτιού μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης εγγύς καρκίνου του παχέος εντέρου μέσω της διατήρησης μιας ισορροπημένης εντερικής μικροχλωρίδας, η οποία μπορεί να συμβάλει στον αποκλεισμό επιβλαβών μικροβίων.
Ωστόσο, σημειώνουν ότι απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να εξαχθεί ένα οριστικό συμπέρασμα.
