Η Έλενα Πολυκάρπου αποκάλυψε πως έκανε χειρουργική επέμβαση για ολική υστερεκτομή και μίλησε για μια σειρά από φόβους, αγωνίες και σκέψεις του τελευταίου διστήματος. Η δημοσιογράφος έγραψε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής της, χωρίς να παραλείπει να πει ένα μεγάλο ευχαριστώ, σε όλους εκείνους που την στήριξαν και την στηρίζουν.
Στο post που έκανε στα social media, δημοσίευσε μια σειρά φωτογραφιών μέσα από το νοσοκομείο, σημειώνοντας πως έκανε «Ενα ταξίδι που Φοβόμουνα να κάνω χρόνια, αλλά τελικά τα κατάφερα. Ήταν δύσκολη η διαδρομή μέχρι να το πάρω απόφαση, αλλά ήταν το μεγαλύτερο δώρο που έκανα στον εαυτό μου! Το ανέβαλα δύο χρόνια με διάφορες δικαιολογίες… έχω τα παιδιά, δεν προλαβαίνω, έχω δουλειά… δεν γίνεται να λείψω και πολλά άλλα… βαθειά μέσα μου όμως Φοβόμουνα! Από μικρή, είχα αρκετά θέματα και μετά την γέννα την κόρης μου, ήρθε η πρόωρη Προεμμηνόπαυση» γράφει η Έλενα Πολυκάρπου.
Στο ίδιο πλαίσιο αποκάλυψε ότι «Μετά η δυσκολία να αποκτήσουμε δεύτερο παιδί, αλλά πάλι με μεγάλο αγώνα, τα καταφέραμε! Στην διαδρομή, πολλά επεμβατικά μετά την απόκτηση του δεύτερου παιδιού… ήρθαν οι αιμορραγίες σχεδόν δύο μέρες το μήνα για τις οποίες δεν θα έπρεπε να βγαίνω από το σπίτι, ο χαμηλός αιματοκρίτης και κάποια άλλα θέματα που με έκαναν με την βοήθεια της καταπληκτικής γιατρού μου, Παναγιώτας Βαρνάβα να πάρω την απόφαση για την ολική υστερεκτομή».
«Φοβόμουνα πολύ, αλλά τελικά στις 23 Ιανουαρίου έγινε το χειρουργείο. Πίστευα ότι θα ήταν σαν τις άλλες δύο καισαρικές μου… δεν ήταν όμως…
Δύσκολη η ανάρρωση και η κανονικότητα… τίποτα κορίτσια δεν είναι το ίδιο… μεγάλωσα ξαφνικά, κλαίω πολύ, αλλά τελικά το πήρα απόφαση… με λένε Έλενα, είμαι 47 ετών, έκανα ολική υστερεκτομή, έχω σχεδόν κάθε βράδυ εφιδρώσεις, αλλά μια νέα ζωή είναι μπροστά μου και σε αυτή την διαδρομή γνώρισα σπουδαίες γυναίκες».
Θέλωντας να ευχαριστήσει όλους τους ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα της, σε αυτήν την περιπέτεια υγείας που πέρασε, η Έλενα πολυκάρου υπογράμμισε: «Μεγάλο ευχαριστώ στον άντρα μου για όλα αυτά τα χρόνια που με αντέχει και με φροντίζει, στα παιδιά μου και ιδιαίτερα στην κόρη μου, στην αδερφή μου που μπήκε και βγήκε μαζί μου από το νοσοκομείο, στην μητέρα μου, που ήταν δίπλα σε εμένα και τα παιδιά μου, στις κουμπαρούλες μου…».
