Μια ομάδα αστρονόμων που χρησιμοποίησε δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων Χ eROSITA του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ, μοντελοποίησε το θερμό αέριο της Τοπικής Φυσαλίδας (LHB) μέσα στην οποία βρίσκεται το ηλιακό μας σύστημα και βρήκε μια περίεργη διαστρική σήραγγα προς τον αστερισμό του Κενταύρου. Η σήραγγα αυτή ενδεχομένως συνδέει τη δική μας Τοπική Φυσαλίδα με μια γειτονική Υπερφυσαλίδα.
Το ηλιακό μας σύστημα βρίσκεται σε μια Τοπική Φυσαλίδα πλάτους 1.000 ετών φωτός. Αυτή η Φυσαλίδα είναι μια περιοχή πολύ λιγότερο πυκνή από τον τυπικό διαστρικό χώρο, με 0,001 σωματίδια ανά κυβικό εκατοστό σε σύγκριση με τα 0,1 σωματίδια ανά κυβικό εκατοστό στο Τοπικό Διαστρικό Νέφος (LIC) που βρίσκεται μέσα στην Τοπική Φυσαλίδα και περιλαμβάνει το ηλιακό μας σύστημα, αναφέρει το IFLScience.
«Υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός μελετών που υποστηρίζουν ένα σενάριο σχηματισμού, όπου δεκάδες εκρήξεις σουπερνόβα δημιουργούν και συντηρούν την Τοπική Φυσαλίδα», εξηγεί η ομάδα αστρονόμων στη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Astronomy & Astrophysics.
Σήραγγα προς τον Κένταυρο
Χρησιμοποιώντας δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο eROSITA, η ομάδα δημιούργησε ένα νέο μοντέλο, το οποίο μπορείτε να δείτε σε διαδραστική έκδοση εδώ. Η ομάδα διαπίστωσε μεγαλύτερη έκταση προς τους γαλαξιακούς πόλους, καθώς το θερμό αέριο παίρνει το δρόμο της μικρότερης αντίστασης, απομακρυνόμενο από το γαλαξιακό δίσκο, κάτι που είχε διαπιστωθεί με τη χρήση δεδομένων από άλλα τηλεσκόπια. Προέκυψε όμως και ένα νέο εύρημα: μια διαστρική σήραγγα προς τον αστερισμό του Κενταύρου.
«Αυτό που δεν γνωρίζαμε ήταν η ύπαρξη μιας διαστρικής σήραγγας προς τον Κένταυρο, η οποία χαράζει ένα κενό στο ψυχρότερο διαστρικό μέσο. Η περιοχή αυτή ξεχωρίζει έντονα, χάρη στην πολύ βελτιωμένη ευαισθησία του eROSITA», δήλωσε ο Michael Freyberg, συν-συγγραφέας της μελέτης.
Η ομάδα πιστεύει ότι η σήραγγα αυτή μπορεί να είναι γεμάτη από θερμό πλάσμα και να συνδέει την Τοπική Φυσαλίδα με την Υπερφυσαλίδα Loop I. Υποθέτουν ότι αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου δικτύου σηράγγων θερμού αερίου, που διαμορφώνονται από αστρικούς ανέμους, εκρήξεις σουπερνόβα και πίδακες που εκπέμπονται από πρωτοαστέρες.
Ένα συνδεδεμένο δίκτυο Φυσαλίδων
Δεν μπορούμε ακόμη να γνωρίζουμε με τι συνδέεται η διαστρική σήραγγα, καθώς υπάρχουν αντικείμενα που εμποδίζουν την ορατότητα προς το σημείο στο οποίο αυτή κατευθύνεται, όπως το νεφέλωμα της Γαρίδας, μια άλλη γειτονική Φυσαλίδα και πολλά μοριακά νέφη.
Η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε να είναι μια ένδειξη ότι ο γαλαξίας μας αποτελείται από ένα ολόκληρο συνδεδεμένο δίκτυο Τοπικών Φυσαλίδων και διαστρικών σηράγγων, μια ιδέα που προτάθηκε το 1974, και για την οποία είχαν προκύψει μέχρι τώρα ελάχιστα στοιχεία. Ίσως βρισκόμαστε τώρα στα πρόθυρα της εύρεσης αυτού του δικτύου – και αυτό, με τη σειρά του, θα μπορούσε να μας βοηθήσει να μάθουμε περισσότερα για την πρόσφατη ιστορία του γαλαξία μας.
