Η Αίθρα Λυκουρέζου μίλησε ανοιχτά για μια από τις δυσκολότερες περιόδους της ζωής της. Τότε που τα ναρκωτικά καθόριζαν την καθημερινότητά της και τα αδιέξοδα πλήθαιναν. Η κόρη της Ζωής Λάσκαρη και του Αλέξανδρου Λυκουρέζου μίλησε για τον αγώνα που έδωσε ώστε όλα αυτά να αλλάξουν και η ζωή της να μπει σε νέα πορεία. Επιχειρεί να στείλει μια σειρά από μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση και για ακόμα μια φορά μιλάει ευθέως δίχως περιστροφές.
Η Αίθρα Λυκουρέζου αποκάλυψε το πώς κατέληξε στα ναρκωτικά, σε μια εξομολόγηση μπροστά στην κάμερα. Ξεκίνησε από τα παιδικά της χρόνια και εστίασε στη μοναξιά που ένιωθε όπως μεγάλωνε. Δεν καταλογίζει τίποτα στους γονείς της. Οι δουλειές που έκαναν, τους κρατούσαν μακριά της.
«Μεγάλωσα στην Αθήνα, αλλά η καθημερινότητά μου δεν είχε καμία σχέση με αυτό που εννοούμε οικογένεια. Ο πατέρας μου ήταν απών λόγω δουλειάς, η μητέρα μου κοιμόταν γιατί ξενυχτούσε στο θέατρο, και έτσι μεγάλωσα σε ένα σπίτι γεμάτο κόσμο, αλλά ένιωθα πολύ μόνη» λέει η Αίθρα Λυκουρέζου.
«Ήμουν μοναχοπαίδι, αλλά το περιβάλλον μου ήταν γεμάτο εντάσεις και συνεχείς τσακωμούς. Από πολύ μικρή έβγαινα. Ήμουν από τις λίγες 18χρονες που είχαν δικό τους σπίτι, το οποίο είχε γίνει κέντρο διερχομένων. Όλοι περνούσαν από εκεί – από τους dealers μέχρι ανθρώπους που έμοιαζαν αθώοι, αλλά έκαναν τα πιο περίεργα πράγματα».
«Έχω δοκιμάσει τα πάντα. κοκαΐνη, έκσταση, τριπάκια, όπιο. Μέχρι που, στις 18 Μαΐου 2003, ήρθε η στιγμή που είπα “τέλος”. Πρέπει να ξέρεις πως όταν σταματάς το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, χρειάζεται να αλλάξεις 180 μοίρες την κοινωνική σου ζωή.
Μου πήρε χρόνο να ξεπεράσω τον φόβο μου, να ξαναβγώ στην κοινωνία – είχα πάθει αγοραφοβία. Άλλαξα τα πάντα, αλλά αυτό δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Όμως, δεν υπάρχει ούτε μια στιγμή που να το έχω μετανιώσει».
«Χάνουμε στιγμές, χάνουμε πράγματα στη ζωή μας και το τρένο τρέχει, προχωράει και δεν σε περιμένει. Να μην ξεχνάμε να παίρνουμε τηλέφωνο, να αγκαλιάζουμε, να μη ξεχνάμε να λέμε σε αγαπώ. Να τα λέμε όποτε τα νιώθουμε… Δεν ξέρεις ποτέ τι θα γίνει» είχε πει παλιότερα η Αίθρα Λυκουρέζου, σε μια άλλη εξομολόγηση ζωής που είχε κάνει.
