Σε γαλλική φυλακή θα κατέληγε πιθανότατα ο οινοποιός Μαξίμ Σαπουτιέ αν προσπαθούσε να πουλήσει δύο από τα τελευταία κρασιά που «δημιούργησε» στην πατρίδα του.
«Πιθανότατα θα υπήρχε κατακραυγή γι’ αυτά τα κρασιά στη Γαλλία, και αυτό θα ήταν καλό», λέει.
«Μερικές φορές πρέπει να είσαι προκλητικός για να οδηγήσεις την αλλαγή», προσθέτει.
Οι δύο εν λόγω φιάλες, μία λευκή και μία κόκκινη, θα ήταν παράνομες στη Γαλλία επειδή είναι φτιαγμένες από μείγμα γαλλικών και αυστραλιανών κρασιών.
Σύμφωνα με τη γαλλική και την ευρωπαϊκή νομοθεσία απαγορεύεται η παρασκευή κρασιού που συνδυάζει φρούτα της Ε.Ε. και τρίτων χωρών. Ειδικά στη Γαλλία, οι αρχές παίρνουν πολύ σοβαρά τέτοια πράγματα.
Η γαλλική βιομηχανία κρασιού έχει μια περίφημη λέξη που ονομάζεται «terroir», η οποία αφορά όλους τους περιβαλλοντικούς παράγοντες που επηρεάζουν τα αμπέλια που αναπτύσσονται, όπως το έδαφος, το κλίμα και το υψόμετρο. Ως αποτέλεσμα, τα κρασιά από ένα συγκεκριμένο μέρος χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης.
Προσθέστε ένα αυστηρό σύστημα ονομασίας ή ταξινόμησης για τις αμπελουργικές περιοχές της Γαλλίας και η σκέψη της ανάμειξης γαλλικού και αυστραλιανού κρασιού για τη δημιουργία ενός παγκόσμιου υβριδίου θα τρομοκρατούσε πολλούς Γάλλους οινόφιλους.
Ωστόσο, ο Μαξίμ έχει κάνει ακριβώς αυτό, και όλα αυτά λόγω του Brexit.
Διότι, ενώ δεν μπορεί να πουλήσει τα δύο κρασιά στην Ε.Ε., μπορεί να το κάνει στο Ηνωμένο Βασίλειο τώρα που το Λονδίνο δεν χρειάζεται πλέον να ακολουθεί τους κανόνες τροφίμων και ποτών που θέτουν οι Βρυξέλλες.
Ο Μαξίμ δημιούργησε τα κρασιά σε συνεργασία με τον βρετανικό διαδικτυακό λιανοπωλητή The Wine Society.
Τα συστατικά του κόκκινου και του λευκού κρασιού της Αυστραλίας αποστέλλονται χύμα στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου αναμειγνύονται με κρασί από βόρειες περιοχές της Γαλλίας πριν από την εμφιάλωση.
Ο Μαξίμ, ο οποίος εργάζεται για την περίφημη εταιρεία κρασιών Σαπουτιέ της οικογένειάς του λέει ότι, ενώ σέβεται την εστίαση της Γαλλίας στο terroir, θα πρέπει να υπάρχει χώρος για την πώληση και παγκόσμιων χαρμανιών.
«Η Σαπουτιέ φτιάχνει κρασί για περισσότερα από 200 χρόνια, με γνώμονα το terroir και τη βιοδυναμική», λέει.
«Αλλά όλο και περισσότεροι άνθρωποι γυρίζουν την πλάτη στα γαλλικά κρασιά επειδή δεν κατανοούν τους περίπλοκους κανόνες ονομασίας», προσθέτει.
«Πρέπει να προσαρμοστούμε για τους καταναλωτές και να κάνουμε τα κρασιά πιο προσιτά, κάτι στο οποίο μπορούν να συμβάλουν τα διεθνή χαρμάνια. Ίσως η νομοθεσία της ΕΕ αλλάξει. Είναι επίσης πιο οικολογικό να στέλνεις κρασί από την Αυστραλία στην Ευρώπη χύμα, καθώς δεν έχεις το βάρος όλων των γυάλινων φιαλών», καταλήγει.
