Η πρώτη ύλη που είχε να διαχειριστεί η σκηνοθέτης Εύα Νάθενα για την παρθενική της κινηματογραφική ταινία, ήταν άριστη: Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και η ανυπέρβλητη «Φόνισσά» του. Τη Χαδούλα, δεν γίνεται να τη «λιθοβολήσεις» ακόμα και αν τα κρίματά της λούζονται στην ατιμία.
Κουβαλά ένα τραύμα που κληρονόμησε από την πατριαρχική κοινωνία που υποτιμά τη θέση της γυναίκας – είναι γραμμένο στο DNA της εδώ και αιώνες.
Ζει στον προηγούμενο αιώνα, αλλά κάλλιστα η σκληροτράχηλη και υποταγμένη στη νομοτέλεια της γυναικείας της φύσης ηρωίδα, θα μπορούσε να ζει στο σήμερα, στο τώρα.
«Όταν υπανδρεύθη, έγινε σκλάβα του συζύγου της – και όμως, ως εκ του χαρακτήρος της και της αδυναμίας εκείνου, ήτο συγχρόνως και κηδεμών αυτού· όταν απέκτησε τέκνα, έγινε δούλα των τέκνων της· όταν τα τέκνα της απέκτησαν τέκνα, έγινε πάλιν δουλεύτρια των εγγόνων της», γράφει με την πένα του ο συγγραφέας.
Το ξέσπασμα της Χαδούλας στα μικρά κορίτσια του απομονωμένου νησιού της, είναι δηλωτικό της σκληρής της μοίρας. Αυτό το αριστούργηματικό υλικό, διαχειρίστηκε με επιδεξιότητα, συνέπεια και μαεστρία, στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο, η σκηνογράφος και ενδυματολόγος Εύα Νάθενα.
Η «Φόνισσα» εκπροσώπησε την Ελλάδα στην οσκαρική διαδικασία ανάδειξης των υποψηφιοτήτων για καλύτερη διεθνή ταινία.
Ωστόσο, η παραγωγή, δεν τα κατάφερε να περάσει στη βραχεία λίστα των 97ων Όσκαρ που θα οδηγούσε σε αυξημένες πιθανότητες για μια θέση μεταξύ των υποψηφίων.
Διεθνής Αναγνώριση για τη «Φόνισσα»
Το σκηνοθετικό ντεπούτο της Έυας Νάθενα, μαγνητίζει το παγκόσμιο ενδιαφέρον, με την ταινία να συμπεριλαμβάνεται στις λίστες προβλέψεων για τα Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας από σημαντικά μέσα. Το γεγονός αυτό υπογραμμίζει τη δυναμική της ταινίας να ξεπεράσει τα εθνικά σύνορα και να κερδίσει μια θέση ανάμεσα στις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.
Ο κορυφαίος σκηνοθέτης Ρόμπερτ Έγκερς, εκθειάζει τη Φόνισσα στο δημοφιλές κινηματογραφικό site IndieWire, και την τοποθετεί στις κορυφαίες ταινίες που παρακολούθησε το 2024. Αυτό δείχνει τη μεγάλη απήχηση που έχει η ταινία ακόμα και στους σημαντικούς δημιουργούς του είδους. Ο Έγκερς αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «η ταινία της Νάθενα αναδεικνύει την αληθινή δύναμη του ελληνικού κινηματογράφου, συνδυάζοντας τη λιτότητα με τη συναισθηματική δύναμη».
Η Φόνισσα αποτελεί ένα τολμηρό βήμα για τον ελληνικό κινηματογράφο και αποδεικνύει πως οι ελληνικές παραγωγές μπορούν να ανταγωνιστούν επάξια σε διεθνές επίπεδο.
Η υπόθεση της ταινίας:
Σε ένα δυστοπικό τοπίο, σε ένα απομακρυσμένο νησί της Ελλάδας γύρω στο 1900, η χήρα Χαδούλα έχει μάθει να επιβιώνει στην ανδροκρατούμενη, πατριαρχική κοινωνία υπηρετώντας αυτό που της μετέδωσε η μητέρα της – μια σκυτάλη αβάσταχτη, που διαιωνίζει την υποτίμηση και την περιφρόνηση στο φύλο της.
Μέσα της όμως, η Χαδούλα αντιστέκεται και, τελικά, επαναστατεί έμπρακτα. Αντιτίθεται στον ηθικό νόμο της τοπικής κοινωνίας και αποφασίζει να «λυτρώσει» όσα περισσότερα κορίτσια μπορεί. Οι πράξεις της σταδιακά αυτονομούνται μέχρι που τη φέρνουν αντιμέτωπη με τον νόμο. Κατατρεγμένη, εγκαταλείπει το σπίτι της και κατευθύνεται στο καταφύγιο της που είναι η φύση. Ομως όσο και αν η ηθική της τής υπαγορεύει πως καλά έπραξε όσα έπραξε, ένα χρόνιο τραύμα την καταδιώκει παντού. Το τέλος έρχεται σαν λύτρωση.
