Το χρυσό λιοντάρι ταμαρίν είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά και αναγνωρίσιμα είδη στην ανατολική Βραζιλία, και, παρά την ομολογούμενη γοητεία του, έχει περάσει από σοβαρές δυσκολίες όσον αφορά την επιβίωσή του στη φύση.
Αναγνωρισμένο για το μοναδικό του χρώμα και την χαρακτηριστική χαίτη, το λιοντάρι ταμαρίν έχει καταστεί σύμβολο της βραζιλιάνικης άγριας ζωής, ενώ η δημοτικότητα του έχει φτάσει να αποτυπωθεί ακόμη και σε γραμματόσημο και τραπεζογραμμάτιο.
Ωστόσο, η ιστορία του είδους δεν είναι μόνο θετική. Η υποβάθμιση και κατακερματισμός του τροπικού δάσους του Ατλαντικού, όπου ζει, έχει οδηγήσει το χρυσό λιοντάρι ταμαρίν σε κρίση.
Σήμερα, το βιότοπο του καλύπτει μόλις το 7% του αρχικού του πληθυσμού, και το 80% του δάσους είναι πολύ κατακερματισμένο για να υποστηρίξει βιώσιμους πληθυσμούς. Αντιμετωπίζει επίσης την απειλή της παράνομης εμπορίας κατοικίδιων ζώων, κάτι που συνέβαλε στην δραματική μείωση του πληθυσμού του.
Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια, μέσω συντονισμένων προσπαθειών προστασίας και αναπαραγωγής, το είδος έχει σημειώσει εντυπωσιακή πρόοδο. Ένα από τα πιο επιτυχημένα μέτρα προστασίας ήταν το πρόγραμμα αναπαραγωγής σε ζωολογικούς κήπους, το οποίο παρείχε ζωτικής σημασίας άτομα για την επανεισαγωγή τους στη φύση. Αυτά τα πρώτα προγράμματα επέτρεψαν την αύξηση του πληθυσμού του άγριου χρυσού λιονταριού ταμαρίν σε περίπου 3.700 άτομα μέχρι το 2014.
Ωστόσο, η καλή πορεία του πληθυσμού διακόπηκε το 2016, όταν το ξέσπασμα κίτρινου πυρετού στη Βραζιλία προκάλεσε καταστροφή στους πληθυσμούς, μειώνοντας τους σε περίπου 2.500 άτομα μέχρι το 2018. Παρά τις δυσκολίες, η απόφαση της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) να αναβαθμίσει την κατάστασή του από «άκρως απειλούμενο» σε «απειλούμενο» το 2003, αποτελεί ένδειξη ελπίδας και προόδου για το είδος.
Η τύχη του χρυσού λιονταριού ταμαρίν εξακολουθεί να εξαρτάται από τις προσπάθειες αποκατάστασης του φυσικού του βιότοπου και από την προστασία των πληθυσμών του από επιδημίες και παράνομες δραστηριότητες. Παρά τις προκλήσεις, το είδος συνεχίζει να ανακάμπτει, και η συνεχής παρακολούθηση και υποστήριξη είναι κρίσιμη για την επιβίωσή του στο μέλλον.
