Έκπληκτους άφησε τους ερευνητές στο Δυτικό Καναδά μια λύκαινα όταν εθεάθη να ανεβάζει στην επιφάνεια του νερού μια παγίδα για κάβουρες με σκοπό να τραφεί.
Σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Βρετανικής Κολομβίας, η λύκαινα κινηματογραφήθηκε να τραβάει με τα δόντια το σχοινί μιας παγίδας για καβούρια ανασύροντάς την από το νερό και μετά να παίρνει από αυτή ένα κύπελλο που περιείχε δόλωμα.
«Δεν πίστευα στα μάτια μου», λέει ο Κάιλ Αρτέλ, βιολόγος περιβάλλοντος στο State University της Νέας Υόρκης, αναφερόμενος στην «επιμελώς χορογραφημένη» και σε στάδια συμπεριφορά αυτής της λύκαινας.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτή η εξελιγμένη προσέγγιση αποτελεί «εν δυνάμει την πρώτη γνωστή χρήση εργαλείων από τους άγριους λύκους».
Η ανακάλυψη, η οποία περιγράφεται λεπτομερώς στην επιθεώρηση Ecology and Evolution, εκπλήσσει τους ερευνητές, οι οποίοι είχαν εγκαταστήσει κάμερες στη φύση για να διαπιστώσουν γιατί και πώς οι παγίδες για κάβουρες υφίσταντο τακτικά ζημιές σ’ αυτή την παραλιακή περιοχή.
Εδώ και χρόνια, παγίδες βυθίζονται στα βαθιά νερά αυτού του τομέα στο πλαίσιο ενός προγράμματος με στόχο την εξάλειψη των πράσινων καβουριών, που έχουν χαρακτηρισθεί εισβάλλον χωροκατακτητικό είδος.
Οι ερευνητές, σε συνεργασία με τον αυτόχθονα τοπικό λαό Πρώτο Έθνος Χάιλτσακ, είχαν παρατηρήσει ότι οι παγίδες είχαν συρθεί στην όχθη και ότι το δόλωμα είχε αφαιρεθεί από αυτές. Στην αρχή είχαν υποψιαστεί κάποιο θαλάσσιο αρπακτικό.
Το μυστήριο λύθηκε λίγο καιρό μετά την εγκατάσταση καμερών, το Μάιο 2024.
«Εμφανίσθηκε αυτή η λύκαινα, είδε μια σημαδούρα και ήξερε ότι αυτή η σημαδούρα ήταν δεμένη σε μια παγίδα. Ήξερε πώς να τραβήξει την παγίδα και ήξερε ότι, αν τραβούσε την παγίδα στην παραλία, θα μπορούσε να πάρει τροφή…», εξήγησε ο Αρτέλ, περιγράφοντας μια συμπεριφορά «αληθινά ευφυή, αληθινά απίστευτη και εξελιγμένη».
Σύμφωνα με τους ερευνητές, η λύκαινα μπορεί να κατάλαβε πώς να φέρνει την παγίδα στην παραλία δοκιμάζοντας και μαθαίνοντας από τα λάθη της. Υπογραμμίζουν ότι σ’ αυτή την απομακρυσμένη περιοχή οι λύκοι είναι λιγότερο εκτεθειμένοι στους κινδύνους, κυρίως αυτούς που δημιουργούνται από τον άνθρωπο, και έχουν συνεπώς περισσότερο χρόνο για να πειραματίζονται.
