Ο νέος ΚΟΚ έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή και ο πρωταρχικός στόχος του είναι η μείωση του φόρου αίματος που πληρώνει η Ελλάδα στην άσφαλτο. Αν αναλογιστεί κανείς τις βασικές αιτίες των ατυχημάτων στη χώρα μας θα διαπιστώσει πως οφείλονται στην κατανάλωση αλκοόλ, στην υπερβολική ταχύτητα και στην παραβίαση τόσο του Stop όσο και του κόκκινου στους φωτεινούς σηματοδότες.
Ταυτόχρονα, οι συνέπειες των ατυχημάτων θα μπορούσαν να περιοριστούν, αν όλοι στα αυτοκίνητα φορούσαν ζώνες ασφαλείας -και αυτοί που κάθονται στο πίσω κάθισμα- και οι οδηγού και συνεπιβάτες των δικύκλων φορούσαν κράνη.
Εδώ λοιπόν, ο νέος ΚΟΚ έχει έρθει με αυστηρές ποινές, τόσο χρηματικές όσο και αφαίρεσης του διπλώματος, οι οποίες μάλιστα πολλαπλασιάζονται σε περίπτωση υποτροπής.
Με τη λογική του φόνου που φυλάει τα έρμα η αυστηροποίηση των συγκεκριμένων παραβάσεων κρίνεται σωστή και μακάρι να αποδειχθεί και αποτελεσματική στην πράξη.
Από την άλλη, υπάρχουν κάποιες παραβάσεις, όπως αυτές για την παράνομη στάθμευση που είναι υπερβολικές. Για παράδειγμα, αν το αυτοκίνητο έχει ανέβει το πεζοδρόμιο, το πρόστιμο είναι 150 ευρώ και σε κάποιες περιπτώσεις συνοδεύεται και με την αφαίρεση της άδειας οδήγησης.
Άλλωστε, η στάθμευση με το αυτοκίνητο μερικώς στο πεζοδρόμιο δεν είναι σωστή και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επηρεάζεται η ασφάλεια και η διευκόλυνση των πεζών.
Στον αντίποδα, στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας μας δεν υπάρχουν επαρκείς υποδομές στάθμευσης, με αποτέλεσμα ο συγκεκριμένος τρόπος στάθμευσης να φαντάζει ως μοναδική λύση. Ταυτόχρονα το πρόστιμο των 150 ευρώ αποτελεί σημαντικό ποσοστό του βασικού μισθού, ενώ ακόμα πιο αυστηρό είναι το γεγονός πως αν μέσα σε μια 5ετία παρκάρεις και πάλι παράνομα -πόσες είναι οι πιθανότητες να συμβεί αυτό; Προφανώς μεγάλες!- θεωρείσαι υπότροπος και οι ποινές πολλαπλασιάζονται.
Το ερώτημα ωστόσο, παραμένει το εξής: Μήπως για τέτοιου είδους παραβάσεις θα πρέπει να μην εξαντλείται η αυστηρότητα και να εξαντλούνται οι τρόποι να βρεθεί μια λύση στο πρόβλημα της στάθμευσης για παράδειγμα;
