Η άνοδος της Κίνας στην ηλεκτροκίνηση δεν περιορίζεται πλέον εντός των συνόρων της. Αντίθετα, μετατρέπεται σε παγκόσμιο φαινόμενο που καθορίζει τις ισορροπίες στη σχεδίαση, την τεχνολογία και την εμπορική στρατηγική των μεγάλων παραδοσιακών κατασκευαστών.
Το παράδειγμα της Audi είναι ενδεικτικό: το νέο E5 Sportback παρουσιάστηκε σε χρόνο ρεκόρ, μόλις 18 μήνες, αξιοποιώντας μπαταρίες, κινητήρια σύνολα και λογισμικό infotainment που αναπτύχθηκαν σε συνεργασία με τον κινεζικό κολοσσό SAIC. Με τιμή εκκίνησης τις 33.000 δολάρια, το μοντέλο προορίζεται για την κινεζική αγορά, αλλά στέλνει σαφές μήνυμα: όποιος θέλει να επιβιώσει στη νέα εποχή, πρέπει να βρει τρόπο να συνεργαστεί με τους Κινέζους.
Και δεν πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση. Η Toyota έχει ήδη ανακοινώσει συνεργασία με την GAC, η Volkswagen με την Xpeng, ενώ η Renault και η Ford εξετάζουν το ενδεχόμενο ανάπτυξης παγκόσμιων μοντέλων πάνω σε κινεζικές πλατφόρμες. Η Renault μάλιστα είχε κινηθεί πρώτη προς αυτή την κατεύθυνση με το Dacia Spring, το οποίο βασίστηκε σε πλατφόρμα της Dongfeng, ενώ το νέο ηλεκτρικό Twingo εξελίσσεται στη Σαγκάη από μικτή ομάδα μηχανικών.
Στην πραγματικότητα, οι κινήσεις αυτές θυμίζουν το «Intel Inside» της δεκαετίας του ’90, όταν κάθε υπολογιστής που έφερε την υπογραφή του αμερικανικού κολοσσού αποκτούσε αυτόματα κύρος και πλεονέκτημα. Σήμερα, οι Κινέζοι προσφέρουν κάτι ανάλογο: ολοκληρωμένα «πακέτα» τεχνολογίας που περιλαμβάνουν σασί, μπαταρίες, λογισμικό και ηλεκτρονικά έτοιμα προς χρήση.
Για τους παραδοσιακούς κατασκευαστές, που δυσκολεύονται να ακολουθήσουν τον ρυθμό εξέλιξης, αυτή η στρατηγική αποτελεί μια αναγκαία «ένεση ταχύτητας». Εξοικονομούν χρόνια έρευνας και δισεκατομμύρια σε κόστος ανάπτυξης, ενώ ταυτόχρονα παραμένουν ανταγωνιστικοί σε μια αγορά που κινείται με ταχύτητες ασύλληπτες για τα δικά τους δεδομένα. Το όφελος όμως δεν είναι μονόπλευρο. Οι κινεζικές εταιρείες βρίσκονται σε έναν ασφυκτικό ανταγωνισμό στην εγχώρια αγορά, όπου εκατοντάδες μάρκες παλεύουν για μερίδιο. Η παροχή τεχνολογίας σε ξένους κατασκευαστές τους εξασφαλίζει μια καινούργια πηγή εσόδων, διεθνή προβολή και στρατηγικές συμμαχίες που ενισχύουν τη φήμη τους.
Ωστόσο, δεν λείπουν οι επιφυλάξεις. Αναλυτές επισημαίνουν ότι η εξάρτηση από τρίτους μπορεί να περιορίσει τη δυνατότητα διαφοροποίησης. Αν διαφορετικές μάρκες μοιράζονται την ίδια τεχνολογική βάση, τότε οι σχεδιαστικές υπογραφές και οι παραδοσιακές αξίες που έχτισαν την ταυτότητα κάθε κατασκευαστή κινδυνεύουν να αλλοιωθούν. Υπάρχει επίσης ο παράγοντας της γεωπολιτικής αστάθειας: εμπορικοί πόλεμοι, δασμοί ή πολιτικές εντάσεις μπορούν να διακόψουν ανά πάσα στιγμή αυτήν τη λεπτή ισορροπία, αφήνοντας τους κατασκευαστές εκτεθειμένους.
Το βέβαιο είναι πως η Κίνα έχει κερδίσει τη φήμη του «εργαστηρίου» της ηλεκτροκίνησης. Οι πλατφόρμες που αναπτύσσει, συχνά εμπνευσμένες από τη φιλοσοφία της Tesla αλλά προσαρμοσμένες για μαζική παραγωγή, επιτρέπουν τη μείωση κόστους και χρόνου. Αυτό ακριβώς χρειάζονται οι δυτικοί κατασκευαστές για να αντέξουν στην πίεση και να επιταχύνουν τη μετάβασή τους στην ηλεκτρική εποχή. Το ερώτημα είναι αν αυτή η «συμμαχία ανάγκης» θα οδηγήσει σε μια νέα ισορροπία με αμοιβαία οφέλη ή σε μια εξάρτηση χωρίς επιστροφή που θα μετατρέψει τους ιστορικούς κατασκευαστές σε απλούς «λιανοπωλητές» τεχνολογίας made in China.
