Η Σόφη Ζαννίνου μίλησε για τα προσωπικά και τα επαγγελματικά της, στην εκπομπή «Στιγμές» στο ΟΝΕ Channel. Η γνωστή ηθοποιός έκανε μία αναδρομή στη μακρόχρονη πορεία της στον χώρο του θεάτρου, ενώ δεν δίστασε να μοιραστεί και στιγμές από την προσωπική της ζωή σχετικά με τους έρωτες που την απασχόλησαν αλλά και τις σχέσεις με τους γονείς της.
Η Σόφη Ζαννίνου αφιέρωσε χρόνο στον πατέρα της, που έφυγε από τη ζωή το 1995. Ήταν δίπλα της από την παιδική ηλικία, μέχρι το ξεκίνημα που έκανε στον χώρο της υποκριτικής. Τη βοήθησε να ανοίξει τα δικά της φτερά, για να εκπληρώσει μια σειρά από όνειρα και φιλοδοξίες.
Ο Ζαννίνο, κατά κόσμον Γιάννης Παπαδόπουλος, μεγάλωσε την κόρη του που γεννήθηκε το 1951 με στρατιωτική πειθαρχία. Ήταν αυστηρός αλλά δίκαιος, όπως θυμάται η Σόφη Ζαννίνου, που επέλεξε να κρατήσει το καλλιτεχνικό επώνυμο του πατέρα της.
«Ο παππούς μου ήταν μέγας λαθρέμπορος. Πουλούσε πετράδια κρυφά και ποιος ξέρει τι άλλο. Ο πατέρας μου μού έλεγε ότι είχε ένα άδειο μπαστούνι, που έβαζε μέσα διάφορα και του το έδινε να το πηγαίνει σε διάφορους. Και μετά από αντίδραση πήγε στην αστυνομία, στη δίωξη κατά των ναρκωτικών», αποκαλύπτει η Σόφη Ζαννίνου.
«Ο πατέρας μου μού έδωσε κάποιες εντολές, τις οποίες τηρώ. Έχω πάρει και τα ελαττώματά του, πολλές φορές λέω ότι είμαι ίδια με εκείνον. Είμαι ορμητική, νευρική, θέλω όλα να γίνονται γρήγορα και σωστά. Έχω παίξει με τον πατέρα μου στον κινηματογράφο την ερωμένη του. Ήμουν 15 ετών και έπρεπε να είναι μία κοπέλα που να παίζει, να χορεύει και έβαλαν εμένα. Το αντιμετωπίσαμε ψυχρά και επαγγελματικά», περιέγραψε η ηθοποιός.
«Δεν με φλέρταραν γιατί φοβούνταν τον πατέρα μου» ανέφερε σε άλλο σημείο η Σόφη Ζαννίνου, που αναγνώρισε ότι ο σύζυγός της, Νίκος Τζαβάρας υπήρξε γενναίος.
«Η μόνη φορά που είδα τον πατέρα μου να κομπιάζει ήταν στις εξετάσεις για να μπω στη σχολή. Ήταν να κάνω ένα μουσικοχορευτικό νούμερο μαζί του και από κάτω ήταν οι πάντες. Εγώ, επειδή έπαιζα από πιτσιρίκα μαζί τους, δεν είχα κανένα άγχος. Και ένιωσα τον πατέρα μου ότι ήταν κάπως. Μετά συνειδητοποίησα ότι ήμουν τόσο αφελής», παραδέχεται η Σόφη Ζαννίνου στον Μάνο Νιφλή.
