Μία σπάνια τηλεοπτική συνέντευξη έδωσε η Δήμητρα Γαλάνη, η οποία αυτό το διάστημα συνεργάζεται με την Ελένη Τσαλιγοπούλου στο νυχτερινό κέντρο Vox.
Οι δύο καταξιωμένες Ελληνίδες ερμηνεύτριες πήγαν το απόγευμα της Δευτέρας (22.12.2025) μαζί στο στούντιο της εκπομπής «Στούντιο 4» και μίλησαν για τη συνεργασία τους στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο. Μάλιστα, μεταξύ άλλων η Δήμητρα Γαλάνη αναφέρθηκε στην τραπ μουσική, δηλώνοντας ότι στη χώρα μας το είδος αυτό γίνεται με… ευτελή υλικά.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής τους, η Δήμητρα Γαλάνη αναφέρθηκε στο σωστό τραγούδι, τονίζοντας: «Λοιπόν, το τραγούδι όμως το σωστό, άρα και το καλό, είναι το τραγούδι που πρώτα απ’ όλα σέβεται τη γλώσσα. Αυτό είναι. Έχουμε εδώ πέρα έναν θησαυρό που λέγεται ελληνική γλώσσα. “Μαυρίζει” ο θησαυρός αυτός 4.000 χρόνια, η οποία μιλιέται με τις αλλαγές της, αλλά μιλιέται ακόμα ίδια. Δεν γίνεται, πρέπει…».
«Ό,τι αντέχει στον χρόνο έχει αξία. Τραγουδάω 55 χρόνια, έχω δει τι έχει έρθει, τι έχει φύγει και τι έχει μείνει. Καμιά φορά, μέσα στον συρφετό, βρίσκεις κι ένα διαμάντι. Είναι ανάγκη της κοινωνίας. Είναι μια φάση κι αυτή», είπε ακόμα.
Αμέσως μετά, μοιραία, η κουβέντα πήγε στην τραπ…
Η Δήμητρα Γαλάνη εξέφρασε, λοιπόν, την προσωπική της άποψη για αυτό το είδος μουσικής τονίζοντας ότι γίνεται με… ευτελή υλικά.
«Βέβαια, η τραπ έχει πολλούς εκπροσώπους. Τα έχουμε μάθει, φίλοι μου οι μουσικοί αυτά μου λένε “πρόσεξε τι λες”. Η τραπ δεν είναι κάτι κακό. Απλά, είναι κακή τραπ αυτή (σ.σ. που έχουμε στην Ελλάδα). Η τραπ είναι μες στη χιπ χοπ, ας πούμε, ένα είδος… και απλά γίνεται με πολύ ευτελή υλικά.
«Εμείς πάμε και σκαλίζουμε βασικά, σου λέω, αυτή η δουλειά αυτή και όπως τότε αλλά και τώρα και κάθε φορά που συναντιόμαστε, γιατί έχουμε ξανασυναντηθεί στο διάβα του χρόνου και με πολύ αξιόλογα προγράμματα. Κάθε φορά ένα θέλουμε να… φεύγοντας ο κόσμος να του ‘χουμε λιγάκι σκαλίσει τη μνήμη», είπε αμέσως μετά η Δήμητρα Γαλάνη για τις εμφανίσεις που πραγματοποιεί αυτό το διάστημα με την Ελένη Τσαλιγοπούλου.
«Διότι χωρίς μνήμη, δεν υπάρχει ταυτότητα. Γιατί δεν έχεις ίχνος να πατήσεις. Η μνήμη είναι τα ίχνη, είναι τα πατήματα. Κι όταν είσαι μάλιστα και στριμωγμένος, λες “κάτσε ρε παιδί μου να πάω από κει που το… περπατάνε”», πρόσθεσε η σπουδαία ερμηνεύτρια.
